Hanoi en Halong Bay

Sinds m’n laatste blog ben ik via de stad Hue, waar de paleizen en tombes van de oude keizers te zien zijn, en het nationale park Phong Nha Ke Bang, met mooie karstbergen en grotten, naar de hoofdstad Hanoi gereisd. Hanoi is een leuke stad, kleiner dan Saigon maar heel gezellig met allerlei smalle steegjes en veel leven op straat.

Een leuke ervaring in Hanoi was het hardlopen. In de parken van Vietnam is het ‘s ochtends altijd druk. Er zijn snelwandelaars (hardlopen doen ze hier niet, maar in vol ornaat al kletsend een beetje sneller lopen dan normaal is heel populair), oude mensen die rekken en strekken, aerobics klasjes en mensen die tai chi doen, een leuke afleiding tijdens het lopen. Aan de rand van het meer waren ook wat mannen aan het krachttrainen. Ze hadden gewichten, stangen en een paar banken meegenomen en waren om 6u ‘s ochtends lekker aan het pompen. Ik was al een paar keer langs gelopen en aangezien KT altijd een van m’n favo trainingen was, vroeg ik of ik mee mocht doen. Dat mocht, en de mannen vonden het geweldig. Ze lieten me alle oefeningen doen (waarbij zij bepaalden hoeveel gewicht er aan de stangen ging) en klapten in hun handen, pakten mn iPhone om de show te filmen en daagden me uit. Het was echt lachen en ze vroegen of ik de volgende dag weer kwam. Ik beloofde twee dagen later terug te komen, wat maar goed was want ik kon de dag erna niet meer lopen van de spierpijn…

Verder heb ik natuurlijk wat sightseeying gedaan, met als bijzondere sight het opgebaarde lichaam van de hier zeer geliefde Ho Chi Minh. In een strak lange rij schuifelen er honderden Vietnamezen door het mausoleum (stilstaan mag niet, het is allemaal erg strak georganiseerd). Zelf wilde hij liever gecremeerd worden, maar wat doet dat er toe? Na Lenin en Mao kon uncle Ho natuurlijk niet achterblijven. Ook heb ik een boottocht door Halong Bay gemaakt, het door UNESCO beschermde natuurgebied met duizenden karsteilanden in zee. Dit was echt heel gaaf, het kayakken tussen de eilanden was zeker een hoogtepunt van m’n reis.

Vanavond neem ik de nachttrein naar het noordoosten van Vietnam. Daar ligt namelijk de hoogste berg van Indochina, Fansipan. Het doel is om deze top aan te tikken, wat met 3143m te doen moet zijn. Trekken gaat hier wel iets anders dan in Nepal, zonder gids gaan is verboden en reisorganisaties willen je graag de snelste, makkelijkste route naar de top aanbieden, het liefst met een jeep zo ver mogelijk omhoog, maar dan is natuurlijk de hele lol eraf, dus ik hoop gewoon vanuit het laatste dorp te beginnen (vanuit daar is het nog zo’n 2000m klimmen).