Participerende observatie

Jullie horen vrij weinig van me, wat voornamelijk komt doordat ik het druk heb en er hier maar heel sporadisch internet is. Maar even een korte update, hier gaat alles heel goed! Aan het begin van de afgelopen fieldtrip is het weer plotseling omgeslagen, in de positieve zin: geen regen meer, alleen maar zon! Wat wel betekent dat het bloedje heet is de hele dag, maar daar heb ik beloofd nooit over te zeuren. Daarbij is het leven zo veel makkelijker zonder modder; de wandeling tussen dorp 1 en 2 duurde hiervoor meer dan drie uur, zonder modder liepen we het in twee! Ook smaakt een kokosnoot in de zon nog net iets lekkerder dan een kokosnoot schuildend voor de regen ;)

Mooi weer betekent dat de Agta ook veel meer doen, er wordt elke dag gevist, gejaagd en verzameld, en Melody en ik gaan zo veel mogelijk mee. En wat is antropologie zonder participerende observatie? Vorige week ving ik mijn eerste vis, met een speer in de rivier, best wel cool. Dat was de eerste keer dat ik datgene wat ik eet ook daadwerkelijk zelf heb doodgemaakt, vond ik wel een mooi idee. Maar proef je verder niks van hoor ;)

Er is te veel te vertellen voor de tijd die ik heb om dit te schrijven, maar een andere leuke … was toen de Agta terug gingen vragen. Ik vraag natuurlijk 100 dingen op een dag, wat mensen vaak alleen maar leuk vinden. Maar mensen waren ook nieuwsgierig hoe het bij mij thuis is. Ze vroegen vooral over de omgeving, of we ook bos hebben, en bergen. Maar de mooiste vragen waren: ‘Zijn er ook Agta in jouw land?’ en ‘Zijn er bij jullie ook alingo (wilde zwijnen)?’ Ik zou niet weten wat ik me moet voorstellen van een Agta in Nederland, bedoelen ze dan inheemse volken, of echt Agta met een donkere huid en kroeshaar? Dat bleef onduidelijk. De vraag over alingo was vooral leuk, omdat deze illustreert wat er nou echt toe doet voor een Agta.

Nu ga ik voor mijn laatste echte fieldtrip nog een keer naar de Agta, voor ongeveer 2 weken. Daarna kom ik terug om even op te laden en vertrek ik voor een trektocht naar zee. Of dit 3 dagen of 7 dagen lopen is, niemand die het me kan vertellen. De tent blijft thuis, we slapen Agta-stijl in de pinanahang (zoek dat maar op ofzo) en onderweg stoppen we bij de jachtgronden om hopelijk een mooi hert te schieten. Sommige mensen denken dat ik gek ben, anderen vinden het een onwijs mooi plan; we zullen zien.